عکسی از بندر انزلی

کاری از مروارید کشاورز برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از لاهیجان

کاری از مروارید کشاورز برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

مصاحبه

مصاحبه ویژه روزنامه لِست رپوبلیکن (شرق جمهوری) L’EST REPUBLICAIN  با ژان ماری گوستاو لوکلزیو، برنده جایزه نوبل ادبی

ترجمه خودم

جایزه ادبی 2008 به ژان ماری گوستاو لوکلزیو، نویسنده فرانسوی به خاطر آثارش، «نویسنده‌ی سبک‌هایی نو، ماجراجویی‌های شاعرانه، خلسه نفسانی و کاشف بشریت در ماورا و زیر تمدن حکم‌فرما» اهدا گردید. میشل واگنر Michel VAGNER ، در سالن انتشارات گالیمار، یک روز پیش از اعلام جایزه نوبل، با وی به گفتگو نشسته است.

پنجنشنبه 18 شهریور ماه، آکادمی سوئد اعلام کرد که جایزه نوبل ادبی 2008 به نویسنده فرانسوی، ژان ماری گوستاو لوکلزیو ، نویسنده ای «با سبکی نو» اهدا می گردد. آکادمی دلیل اهدای این جایزه را این گونه اعلام داشت: چراکه وی «نویسنده‌ی سبک‌هایی نو، ماجراجویی‌های شاعرانه، خلسه نفسانی و کاشف بشریت در ماورا و زیر تمدن حکم‌فرما» است. لوکلزیو 68 ساله، سال ها است که در محافل ادبی سوئد، یکی از نوسندگان محبوب به شمار می رود. در ماه ژوئن گذشته جایزه ادبی Stig Dagerman  سوئد را از آن خود کرده بود. این جایزه ماه اکتبر، در استکهلم به وی اهدا می شود. وی در 13 آوریل سال 1940 در نیس به دنیا آمد. خانواده وی اهل بروتنی فرانسه بودند که به جزیره موریس در قرن هیجده مهاجرت کردند. لوکلزیو یکی از نامداران ادبیات زبان فرانسه به شمار می رود. وی همچنین، در سال 1963، وقتی تنها 23 سال سن داشت، جایزه رونودو را به خاطر اثر خود به نام صورت جلسه «Le procès-verbal» از آن خود کرد. لوکلزیو در 10 دسامبر چکی بالغ بر 10 میلیون کرون سوئد معادل 1.02 میلیون یورو دراستکهلم دریافت می کند. و اما گفتگوی وی با میشل واگنر:

«به چه کسی نویسنده بزرگ می گویند؟»

لوکلزیو دوباره این پرسش را از خود می پرسد و سپس پاسخ می دهد: من از مودیانو (Modiano) کوچکترم

درآمدی به فکر نو در فلسفه

فلسفه فیلسوف

در آمدی به فکر نو در فلسفه

نوشته دکتر ابراهیم تدین

این مقاله پیش از این در مجله رودکی به چاپ رسیده است

روند خلاقیت در فلسفه، مستلزم اندیشیدن بر اساس خرد و عقل است. ادراک عقلی انسان در پی تأثیرات جهان خارج بر ذهن، صورت می‌گیرد. حتی در جایی‌که فیلسوف فکری را ابداع می‌کند که به گمان خودش از مرزهای عین نمایی فراتر می‌رود، در واقع کاری نمی‌کند، بجز تجدید سازمان و بازآفرینی اجزای تشکیل دهندة آن کلی که ما به آن واقعیت می‌گوییم.

حدود توانایی خرد و عقل انسان چقدر است؟ و تا کجا می‌تواند به حقایق و واقعیت‌ها دسترسی پیدا کند؟ هرچند تحلیل جدی خرد در غرب از کانت1 شروع می‌شود ولی سیر آن به قبل از کانت برمی‌گردد.

گویا هگل2 گفته بود: برای فیلسوف شدن، نخست باید پیرو اسپینوزا3 شد، که ویل دورانت می‌گوید: برای فیلسوف شدن نخست باید پیرو کانت شد. ولی ظاهراً نمی‌توان یک مرتبه پیرو کانت شد، زیرا در فلسفه و سیاست خط مستقیم میان دو نقطه طولانی‌ترین فاصله است نه کوتاه‌ترین4.

زمانی که فرانسس بیکن5 نوشت: «علوم برجای متوقف مانده است و کوچکترین پیشرفت با ارزشی در راه انسانیت به وجود نیاورده است... سنت و روش مدارس پیروی از استادان است نه پرورش مخترعان و کاشفان - آنچه در ساحت علوم می گذرد، دور خود گردیدن و برگشتن به نقطة اول است...6 پایان فلسفة اسکولاستیک(مدرسه‌ای) سرآغاز فلسفة مدرن (نو) است هدف عمده‌ای، بیکن در آن هر گونه معرفتی است که تشکیل یک نظام فکری می‌دهد و در معرض هیچ نوع آزمون تجربی قرار نمی‌گیرد. لبة تیز تیغ او به استنتاج از قیاسات کلی بر می‌گردد:

عکسی از آستانه

کاری از مروارید کشاورز برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از شمشک

کاری از م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از ساری

کاری از م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

انسان شناسی جنسی

باور های جنسیتی در محتوای کتاب های درسی

نوشته افسر افشار نادری

برگرفته از سایت آقای دکتر ناصر فکوهی http://anthropology.ir

از زمانی که آموزش و پرورش به صورت رایگان، اجباری و همگانی به عنوان بخشی از راهبردهای توسعه در بیشتر کشورهای جهان معرفی و اجرا شده است، محتوای منابع آموزشی نیز به عنوان یکی از مهمترین و حساس ترین مباحث دربرنامه ریزی درسی مورد توجه قرار گرفته است.

درمیان مجموعه عناصر تشکیل دهنده برنامه درسی ، محتوا جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است، تا آنجا که بسیاری برنامه درسی را معادل محتوا می پندارند. هم اکنون درکشورما نیز این حساسیت از دوجنبه قابل توجه است . یکی ظهور تفکر" مهندسی اصلاحات در آموزش و پرورش " و دیگری " وجود نظام تعلیماتی متمرکز حتی در تدوین کتب درسی" که جنبه دوم تقریبا تمام عوامل آموزشی را براساس محتوای آن تعیین و اجرا می کند.
دراین میان محتوای کتابهای دوره ابتدایی اهمیتی دو چندان پیدا می کند. زیرا منشا بسیاری از نگرش ها و باورهای جنسیتی انسان ها ناشی از تفکری است که از بدو تولد در خانه و درادامه از طریق کتاب های درسی به آنان القا می شود .به عبارت دیگر محتوای کتب درسی محرکی است محیطی که می تواند در میزان موفقیت یا عدم موفقیت باورهای جنسیتی دانش آموزان اعم از پسر یا دختر موثر باشد. آیا تصاویری که درکتب دوره ابتدایی نمایش داده شده اند موجب ایجاد باورهای مثبت جنسیتی در دانش آموزان ما بر حسب جنسیت آنان نمی شوند؟
از انجا که تصاویر به سبب دریافت سریع و سهولت ذهنی در رمزگردانی معانی پنهانی به معانی آشکارارزش بالقوه ای در ایجاد نگرشها و باورها دارند، با این پیش فرض که هریک از تصاویر مندرج در کتابهای درسی درذات خود به منظور ایجاد تغییردر دانشها، نگرشها و توانش های دانش آموزان آورده شده اند و این تغییرات در بلند مدت منجر به رفتارهای مطلوب آنان می شود که درآنان اعتقادی را به وجود می آورد که یک زن و مرد چگونه باید باشد ، که در تحلیل محتوای تصاویر باید گفت از لحاظ کیفی نیز محتوا به نفع دختران نیست و نمی تواند باورهای مثبت جنسیتی را در آنان ایجاد کند.
 اگر بپذیریم که هر فردی اعم ازپسر یا دختر باید در خانواده احساس " بودن" و تعلق داشتن به وی دست دهد تا نقشهای جنسیتی خود را باور و خوب ایفا کند، به این نتیجه می رسیم که یکی از راههای ایجاد این نکته دردانش آموزان این است که در متون کتب ، آنان را به عنوان فرزند خانواده معرفی کنیم. اما در سراسر کتابها سهم دختران بسیار ناچیز است و غالبا فرزند اول پسراست. ره آورد جایگاه دختران در کتابهای درسی ابتدایی به جای بودن ، ایجاد احساس نبودن است و این نبودن در عین بودن همیشه در وجود انسان وحشت می آفریند و احساس هیچ بودن در عین بودن فیزیکی ، ضربه های جبران ناپذیری را درانسان به وجود می آورد و اگر این انسان دخترانی باشند که از دامان آنان مردان نیز پرورش یابند بی شک با این روند ، هرگز از طریق محتوای کنونی کتابهای درسی راه توسعه هموار نخواهد شد. یکی دیگراز نکاتی که دختران و پسران از همان روزهای خروج از خانه و ورود به اجتماع بزرگتر یعنی مدرسه باید به آن برسند این است که دیگران را دوست بدارند و دوست داشته شوند تا در آینده در کنار دوستی ها و الفت ها بتوانند کشور خویش را آباد سازند.
معمولا شمار زنان و مردان جوامع گوناگون تفاوت قابل توجهی با یکدیگر ندارند بطوری که شاید عبارت نیمی از انسان های هر جامعه را زنان تشکیل می دهند، مصطلح ترین پنداری باشد که درباره کمیت زنان  جوامع مختلف دراذهان مردمان وجود دارد. اما به نظر می رسد واقعیت این موضوع از لحاظ کمی و کیفی در کتاب های دسی چیز دیگری است.
توسعه فرایندی است هدف دار که به وسیله انسان آغاز می شود و هدف آن بهبود شرایط زیستی برای همگان است و باید کلیه جنبه های گوناگون زندگی یعنی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ... را در بر گیرد.درحالی که با این تبعیض آشکار که درباورهای جنسیتی دختران ایجاد می کنیم نه می تواند با کارهایی چون خیاطی، پخش غذا... آن هم محدود به خانه ، به افزایش درآمد سرانه اضافه کنند و نه با بیماری های متعدد که در طول کتاب دختران به ان مبتلا می شوند می توانند امید به زندگی خود را افزایش دهند و نه شاخص های بهداشتی را.
اگر در گزینش کلمات در فارسی پایه اول محدودیت داریم، اما در پایه ای دیگر این محدودیت از بین می رود زیرا هم کلیه حروف خوانده شده اند و هم از لحاظ روانشناسی دانش آموزان در حال تکاملند. پس توصیه میشودبا تلملی دقیق" فرهنگ توسعه" را در لا به لای متون بگنجانیم بطور مثال در فرهنگ توسعه، کار ، پس اندازو ... وقت ارزش دارد، اما در تمامی کتابها این مطالب بسیار سایه ای و کمرنگ منعکس شده اند.
تا کی می خواهیم همیشه راست گفتن را در قالب " چوپان دروغگو" ترویج کنیم؟ و سه نسل بخوانیم که آن مرد است و آن مرد اسب دارد...
نابرابری بین تصاویر دختران و پسران درکتاب های درسی بسیار بارز است ، اما واقعیت این است که محدود کردن واقعیت ها برای کودکان ما به نفع هر یک از دو جنس، زیان بار است و جامعه را متحول نمی سازد و برای این تحول باید در تدوین کتابها از نقاشان متعهد و کودک شناس و روانشناس استفاده کنیم تا تصاویر آمیخته ای از علم و هنر باشد و قصه های نو و جذاب و متناسب با زمان حال را در کتابهای درسی بگنجانیم.    

دوشنبه، 16 فروردین 1389 — 00:06

عکسی از چالوس

کاری از م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از داراباد

کاری از م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از شمال ایران

عکاس م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

عکسی از کویر ایران

کاری از م. ک. برگرفته از سایت http://mk.cgfaces.com

کارتون بالا یا همان Up

کارتون "بالا" یا همان "UP"

ساخته شرکت والت دیسنی

یکی از زیباترین کارتون هایی که تا کنون دیده ام کارتون "بالا" است. این کارتون نه تنها از نظر تکنیک، موسیقی و شخصیت هایش بی نظیر است بلکه از حیث انتخاب دیالوگ ها، میمیک صورت ها و نام شایسته اش، فوق العاده است.

داستان، ماجرای پسری است که قهرمان زندگیش مردی است ماجراجو و آرزو دارد همچون او شود. بر حسب اتفاق با دختری به نام الی آشنا می شود که همچون او فکر می کند و آرزو دارد خانه ای در بر فراز بهشت گمشده داشته باشد و....

باید اعتراف کنم وقتی الی وارد داستان شد بسیار خوشحال شدم چون فکر کردم بالاخره شخصیت اصلی کارتونی که برای بچه هاست (زمانی که شخصیت و ناخودآگاه انسان شکل می  گیرد) ، یک زن است و نقش او دیگر حاشیه ای و همچون هزاران کارتون همچون سیندرلا که خوشبختی و تکامل خود را در کنار یک مرد می یابد، نیست. خوب باز هم اشتباه می کردم و الی تنها دلیل به وجود آمدن ماجرای داستان شد و خود او به حاشیه کشیده شد. البته باید منصف باشم و بگویم جایگاه و نقش زن در این کارتون بسیار پیشرفت کرده  اما نه به آن اندازه که زنان جهان تلاش می کنند. با آرزوی آن که روزی جنبش فمینیستی جهان بیشتر به مسئله تعلیم و تربیت غیر مستقیم کودکانمان اعم از دختر و پسر در سنینی که سرشتشان شکل می گیرند، باشند اعتراف دیگری می کنم و اینکه این مسئله فمینیستی اصلا از علاقه من به این کارتون زیبا نکاست.  اگر این کارتون را دیده باشید حتما متوجه شده اید که حالت صورت شخصیت ها با بیننده ارتباط برقرار می کند و پیغامی را می رساند. در قسمتی که مدیر یک پروژه ساختمانی می خواهد پیرمرد را از خانه اش بیرون کند به صورتش دقت کنید، هیچ چهره ای ندارد و تنها از چند خط ساده تشکیل شده است و گویی اصلا آدم نیست. کسی که به دیگری نمی اندیشد و تنها و تنها به منافع خود فکر می کند تنها سایه ای است از انسان.

در این داستان تنها خانه ی پیرمرد نیست که با بادکنک ها بالا می رود بلکه عشق الی، پیرمرد را تا بدانجا بالا می برد که او تمام خاطراتش، یعنی همه چیزش را به دور می ریزد و خود را به خطر می اندازد تا جان پرنده ی پسر بچه ای به نام راسل را نجات دهد. عشق الی به او عشق به تمامی هستی و درنتیجه آرامش را هدیه می کند. به نظر من در آن صحنه که پیرمرد یادداشت الی را در خاطرات سفرهای ماجراجویی الی می خواند (که یکی از زیباترین بخش های داستان است) خود در دریاچه عشق غرق و از نو زاده می شود و این بار خود تمامی عشق می شود.

راسل، پسربچه ای که همراه پیرمرد است و بدنبال کمک کردن به افراد مسن است تا نشان افتخار کمک به افراد سالخورده را بگیرد، خود نشانه کامل صداقت کودکانه ای است که در این راه نقش اساسی ای در کمک به پیرمرد برای شناخت عشق دارد.

به کی سلام کنم

به کی سلام کنم

نوشته سیمین دانشور

سیمین دانشور یکی از نویسندگان توانای معاصر، در سال 1300 در شیراز چشم به جهان گشود. وی از معدود زنانی است که در سال 1329 موفق به اخذ درجه دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گردیده است. وی آثار  و  ترجمه های متعددی دارد که یکی از معروفترین آن "سو و شون" است.

در آثار سیمن دانشور زنان و دغدغه های آنان نقش مهمی دارند. در کتاب "به کی سلام کنم" وی که مجموعه داستان های کوتاه است نیز نقش زن از جایگاه مخصوصی برخوردار است. به جرأت می توان گفت در تمامی این داستانهای کوتاه نگاهی واقعبینانه به تأثیر شرایط بر دیدگاه و جهان بینی زن در هر طبقه از جامعه دارد. آنچه که حائز اهمیت است این مطلب است که سیمین دانشور در این کتاب ثابت کرده است که طبقه ثروتمند را همان قدر می شناسد که طبقه مستمند، کولی های شمالی را همان قدر می شناسد که ناخدای جنوب. و این خود به تنهایی گواه نگاه تیزبینانه و نقاد وی به جامعه ای است که در آن زندگی می کند. نقد فرهنگ بی آنکه مستقیما نقدی کند. نقد خرافات بی آنکه حرفی از خرافه بزند. اما آن چه را که من دوست داشتم در داستانهایش ببینم و ندیدم عصیان بود. ای کاش شخصیت های داستانش مخصوصا زنانی که گرفتار فرهنگی مردسالارانه هستند طغیان می کردند. البته درست است که در جوامعی چون جوامع ما عصیان ضد ارزش به حساب می آید و داستان های وی تصویری است واقعی از جامعه، اما زنانی که طغیان کرده اند نیز کم نیستند. البته اگر بگویید در پایان هر داستان، وی موفق می شود خواننده را به فکر و شاید میل به طغیان تشویق نماید، حق داشته باشید، اما احساس من اینگونه است که در میان داستانهای این کتاب جای زن طغیانگر ایرانی خالی است.

من بی تو چه معنی می دهد؟

من بی تو قادر به چه کاریست؟

من بی تو آیا دوباره جسارت پرواز را خواهد داشت؟

من بی تو آیا دوباره شوق زندگی را خواهد یافت؟

می اندیشم به مایی که بی تو من می شود

مایی که بی تو تنها می شود

و غمی که با دیگر نبودنت

خنده هایم را می دزدد

می اندیشم آیا دستهای ما

جدا از هم

نیز

قادر به تکان دادن این کوه ها هست؟

اکنون من بی تو

چه غریبانه

برای دوباره ما شدن

بارهاوبارها از خود گذشته ام

سالهاست که در این جنگل

بی تو

برای ماندن با تو

جنگیده ام.

و تورا همچون آب زلال چشمه سار

از میان صخره های وجودم گذرانده ام

شاید که با تو من نیز

آسمانی باشم پر ستاره و ابر

من بی تو باز به ما می اندیشم

مایی که قادر به پیمودن آسمانهاست

مایی که دست سردو نامهربان شکنجه

میانمان آشیانه نمی سازد

و قدرت

با گامهای سنگینش

قادر به ویران کردن قلب نیست.

مایی که اگر تو نباشی

سست تر از برگ زرد پاییزی

بر روی شاخه ی خشک تک درخت باغ است.

آه که من بی تو

چگونه از مبارزه

دیگر سخنی به میان آورم

0000000000000000000000000

روزی پنجره را باز خواهم کرد

به آسمان خواهم نگریست

تو آنجایی در وسط آسمان

تکه های ابر قادر به پوشاندنت نیست

حتی حالا که پنجره بسته است

به درون راه می یابی

می شنوم

صدای سایش بالهایت را به پنجره می شنوم

حس می کنم

گرمای پرخروش نفسهایت را برروی تنم

تو اینجایی بی آنکه پنجره را بگشایم

به درون راه یافتی

بالاخره پنجره را باز خواهم کرد

کی؟

نمی دانم

اما باز خواهم کرد

هرچند برای تو همیشه راهی هست

حتی زمانی که درزها را کور کردم

یا پرده ای سیاه بر تو پوشاندم

با خود اندیشیدم

اکنون چگونه به درون خواهی آمد؟

باز اینجایی

نمی توانم تورا بیرون کنم

تقلایم بی فایده ست

بین ما من نیست

هیچ حایلی بین دستهای ما نیست

میان ما هیچ میانی نیست

بالهایم را باز می کنم

بالهای درخشانم را

از تو پنهان نمی کنم

دستی پنجره را باز کرده

منظره

از افق تا کرانه های آسمان

پنجره ی باز

اما با کدامین دست؟

دستت را می گیرم

با تو خواهم جنگید

تا اوج تا عشق

تا خویشتن

دست ما پنجره ها

باز می کند.

زن ایرانی

بیا ای دوست اینجا در وطن باش
شریک شادی و غمهای من باش
زنان اینجا چو شیر شرزه کوشند
اگر مردی بیا اینجا و زن باش

شاعر شفیعی کدکنی